nie umiem powrócić do tej codzienności wypełnionej badziewiem dramatów
(kiedy każdy moment święty czekając na mnie od pierwszego krzyku pierwszej gwiazdy)
powrócić i brać je za coś, co ostateczne.
grać w tym codziennym teatrze dramatów, które tworzę żyjąc w historii mojej przeszłości. nie umiem wymyślać, tworzyć sobie świata, w każdej sekundzie, który tylko w mojej pamięci przeszłości. kiedy ten świat odradza się w każdej sekundzie na nowo tadam! tadam! tadam! w rytm bicia serca wszechświata tadam! tadam! tadam! pulsuje w każdym momencie na nowo na nowo w bilionach cząstek, które rozpadają się i łączą na nowo
***
nie umiem powrócić do tego snu, że jestem inny od wszystkiego, które pulsuje rytmem wszechświata tadam! tadam! tadam! jak zapomnieć, że pulsuję tak samo tadam! że rozpadam się, wibruję że umieram i rodzę z każdym oddechem że w tym samym umiera każda myśl, którą chcę zamknąć świat w bezruchu.
***
nie umiem kochać tą tragedią pożądania i posiadania tą nadzieją na jutro tym strachem przed jutrem kochać tą zazdrością, kiedy nic nie jest moje nikt nie jest mój patrzeć w inne oczy i pomyśleć, że należę tylko do nich, jak one należą do mnie. kochać w tej fantazji, że wszystko jest na zawsze
***
pamiętam tę pustkę nieba, w której gwiazdy pulsują we mnie tę miłość, którą otuliła mnie ciemność
pamiętam rzekę w moich żyłach jedność z każdą kroplą wody
miłość drzewa, które jak matka otula mnie tylko bez oczekiwań rozczarowań które w milczeniu staje się mną kiedy ja staję się nią...
i tylko wiatr który wypełnia moje ciało
ten puls całości tadam! tadam! tadam!
I can’t return to that daily routine filled with the shoddiness of dramas
(when every moment is sacred waiting for me from the first scream the first star)
return and take them for something that is definitive.
play in this daily theatre of dramas that I create, living in the history of my past. I can’t invent, create my world, every second, world existing only in the memory of my past. when this world is reborn every second anew dadum! dadum! dadum! in the rhythm of the universe’s heartbeat dadum! dadum! dadum! pulsing in each moment anew anew in billions of particles that fall apart and connect anew
***
I can’t return to this dream, that I am different than everything that pulses with the rhythm of the universe dadum! dadum! dadum! how can I forget that I pulse in the same way dadum! that I fall apart, vibrate that I die and I am born with every breath that each pulsing thought I want to use to shut the world inert, dies the same way.
***
I can’t love with this tragedy of desire and ownership with the hope for tomorrow the fear of tomorrow love with this jealousy, when nothing nor anybody is mine look in the eyes of the other thinking I belong only to them, like they belong to me. love in this fantasy that everything is forever
***
I remember the emptiness of the sky, in which stars pulsate in me this love, that the darkness wrapped me in
I remember the river in my veins being one with every drop of water
the love of the tree, that cuddles me like a mother only without expectations disappointments the tree that in silence becomes me when I become her...
WEG DES KINDES 