Der Herbst hat in sich etwas Magisches…
Meisten Menschen mögen keinen Herbst -zwar sind sie begeistert für die Farben, aber nachher – – – bleeeeh…
Nach der Euphorie des Frühlings, nach der Gemütlichkeit des Sommers, kommt der Herbst mit den Früchten und Farben.
Und unser gieriger Verstand erwartet etwas mehr, erwartet weiteren Wachstum. Es muss noch mehr und noch mehr und noch mehr kommen. Noch reicher. Noch bunter…
Aber die Weisheit der Natur ist anders. Alles muss absterben. Alles muss die Richtung nach unten nehmen. Alles, was lebendig ist, muss die Pause im Tod nehmen. Da in diesem Tod die Kraft aufs Neue liegt. Die Früchte und Farben verschwinden im Grauen, in der Dunkelheit.
Der Mensch will das Neue, aber er will auch das alles bleibt, wie es war.
Die Logik der Natur ist die des Phönix. Die Existenz, das Leben, die Kreativität erfordert den Tod des Alten. Nur im Tod liegt die Wiedergeburt. In der Nacht wird der Tag geboren.
Das magische Wort: Die Transformation…
The autumn carries something magical.
Most people don’t like autumn. They are enthusiastic about the colors, but afterwards – – – blaaaaah…
After the euphory of spring, after the coziness of summer, the autumn comes – with its fruits and colors.
And our greedy mind expects something more, it expects further growth. More and more and more has to come. More. Richer. Brighter…
But the wisdom of nature works differently. Everything must die. Everything must take the direction down. Everything that is alive must take a break in death. Because in this death lies the strength for new. The fruits and colors disappear in the grey, in the darkness.
The human wants the new, but they also want that everything remains at it is.
The logic of nature is one of phoenix. The existence, life, creativity – they require death of the old. In death lies rebirth. The day is born by the night.
The magical word: Transformation…
Jesień ma w sobie coś magicznego…
Większość ludzi nie lubi jesieni – są entuzjastycznie nastawieni do kolorów, ale potem – – – bleeeh …
Po euforii wiosny, po przytulności lata, nadchodzi jesień z owocami i kolorami.
A nasz chciwy umysł oczekuje więcej, oczekuje dalszego rozwoju. Musi być coraz więcej i więcej. Jeszcze bogaciej. Jeszcze bardziej kolorowo…
Ale mądrość natury jest inna. Wszystko musi zginąć. Wszystko musi być skierowane w dół. Wszystko, co żyje, musi zatrzymać się w śmierci. Bo w tej śmierci znów tkwi siła. Owoce i kolory znikają w szarości, w ciemności.
Człowiek chce nowego, ale chce też, żeby wszystko pozostało tak, jak było.
Logika natury jest logiką feniksa. Egzystencja, życie, twórczość wymagają śmierci starego. Tylko w śmierci jest odrodzenie. W nocy rodzi się dzień.
Magiczne słowo: transformacja…
(tłum. K)
WEG DES KINDES 