znowu wiatr
wywiał cienie,
które brałem za świat
świat śmiał się z moich starań
a ja stoję samotny
i już tylko przyglądam się światu
nie ma tu nikogo,
kto rozumiałby moją tęsknotę
ci, co mogliby mnie rozumieć,
nie rozumieją siebie
z jednej matki będąc
zamykamy oczy
i wierzymy w sny,
które zawsze kończą się koszmarem
więc otwieram oczy
szczęśliwy, że mogę skończyć śnić
najpierw światło rani oczy,
ale powoli rozpoznaję
ruch w kolorach
są takie jak ja
jesień już
once again the wind
blew away the shadows
I took for the world
the world laughed at my efforts
I stand alone
and don’t do anything anymore
except to look at the world
there is nobody here
who would understand my longing
those who could understand me
don’t understand themselves
coming from one mother
we close our eyes
and believe in dreams
that always end with a nightmare
so I open my eyes
glad I can stop dreaming
at first the light hurts my eyes,
but slowly I recognize
the movement in the colors
that are just like me
autumn’s here
WEG DES KINDES 