Autor-Archive:Tomek

kiedy przestrzeń serca otwiera się – przychodzisz a ja jestem lustrem – pokazuję, co chcesz zobaczyć – mogę być nocą lub dniem mogę być ogniem i wodą mogę być tobą – co chcesz odnaleźć?… mnie?… w tej krótkiej chwili – zanim zaczniemy nazywać – nic nie stoi pomiędzy nami a śmiercią pomiędzy nami a życiem„kiedy przestrzeń (…)/wenn der Raum(…)/when the space(…)“ weiterlesen

“Jak gwiazdy na niebie twoje oczy” … pozostawiony… bez ojca i matki… zamykam oczy otwieram: nie ma ciebie… nie ma jego ani jej… niczego nie ma… nie ma gwiazd i ziemi… światła i samotności… nie ma początku i końca… śmierci i narodzin… smutku… i radości też nie ma… a wszystko jest… i wszystkim jestem… a„pozostawiony (…)/abandoned (…)“ weiterlesen

urodziłem się z żebraczą misą dłoni otulony w płaszcz własnej skóry z ostrzem krzyku jedynie z tą odrobiną powietrza w płucach, którą zwrócę w ostatnim wydechu w ciele, które powróci do pyłu bez pamięci własnej historii posiadam parę łachów – skrywają moją bezbronność wspomnień, które – uwolnione – zamienią się w gwiazdy i zgasną w„urodziłem się (…)/ich wurde geboren (…)/I was born (…)“ weiterlesen

Z pustymi rękoma – bez myśli i bez emocji powracam w miejsce, które umownie nazywamy domem… Niczego nie ma – tylko oddech… We wszystkim widzę twoje oczy… * Otwierasz… * W twoich oczach znajduje ziemię całą, w ciele – pory roku… Czasami płaczemy zapominając, że jest tak jak powinno… Zatrzymani – choć na chwilę ciszą„Z pustymi rękoma (…)/Mit leeren Händen (…)/With empty hands (…)“ weiterlesen

kiedy rozpadło się kłamstwo mojego życia i kłamstwo tego czym zdawało mi się być swoje serce poczułem ciepłe i krwiste na piersi z ciemności spojrzała na mnie moja własna twarz i kiedy odważyłem się spojrzeć w nią smoła mroku rozpuściła się w świetle i chociaż stanąłem pomiędzy nie umiem się narodzić piszę bo mam słowa„kiedy rozpadło się kłamstwo (…)/as the lie of (…)“ weiterlesen