Autor-Archive:Tomek

… ofiaruj mi śmierć, jakiej potrzebuję. Nie zważaj na mój strach – musze się bać – tylko tego mnie nauczono. Niczego więcej… Teraz naucz mnie niepewności… Przez ogrody, które pozostaną, będę przechodził jak jesień – tylko z szumem. A ty wypełnij moje oczy światłem zachodzącego słońca, usta – ciszą traw. Jeszcze kilka kroków i zatrzemy„… ofiaruj mi śmierć (…)/… stifte mir den Tod (…)/… give me the death (…)“ weiterlesen

wciąż wracamy do domu. im dalej tym bliżej… wracamy, lecz nie do tej umowności, którą nazywamy domem. prawdziwy nosi nie-nazwane-imię. bez rodzinnych ról. bez sąsiedzkiej moralności. bez narodowych obowiązków. wracamy do miejsca, w którym od narodzin mieszkamy i z którego nigdy nie wyszliśmy. bez okien – bo nie ma nic na zewnątrz. bez ścian –„wciąż wracamy do domu (…)/we are still going back home (…)“ weiterlesen

Zgubiłem mój czas Pośród traw w deszczu usiadłem Choroba, starość, a potem śmierć zdejmie ostatnią maskę Tym nie mogę się podzielić W tym nie możesz mi pomóc Popłynąć rzeką łez i zrozumieć swój ból A potem stanąć obok twojego bólu i podać ci rękę i zrozumieć Aż do zniknięcia w słońcu Nie ma innego końca„Zgubiłem mój czas (…)/Ich habe meine Zeit verloren (…)/I have lost my time (…)“ weiterlesen

nie ma takich murów, które mogłyby mnie ochronić – teraz już wiem nagi nocą jestem ciemnością z dniem wschodzi we mnie słońce – – ludzie pewni wybranych kierunków – ja w świetle pozwalam przetaczać się miastu w każdy oddechu coraz bardziej – pędzą przeze mnie łzy, wspomnienia, nauki, radości, porzucenia, zdrady i zostawiają mnie samego„nie ma takich murów (…)/es gibt keine Mauer (…)/there are no walls (…)“ weiterlesen

przytulam cię dokładnie tak samo jak słońce bierze mnie w ramiona albo jak wiatr jak niebo czy choćby drzewa szumiąc bez pytania kim jesteś czy skąd przychodzisz z przyjęciem niewiedzy kiedy i dokąd odejdziesz przytulam cię teraz na chwilę w jedność I embrace you just like the sun takes me in its arms or like„przytulam cię (…)/I embrace you (…)“ weiterlesen

promień słońca przymyka oczy zimność kropli deszczu przestrasza skórę znikam w nich… świat zaskakuje… ten krótki moment pomiędzy w nagości bez maski i zaraz potem panika strach przeszłości strach przyszłości strach bycia nikim strach bycia wszystkim pomiędzy mogę umrzeć pomiędzy mogę się narodzić chcę uciec wypełnić pustkę przestrzeni zasnąć strząsnąć to przebudzenie zapomnieć siebie w„promień słońca przymyka oczy (…) /a ray of sun shuts my eyes (…)“ weiterlesen

tego dnia kiedy nie mogłem już czekać a pozostał prosty wybór śmierć albo życie wybrałem życie odwróciłem się jeszcze żeby spojrzeć w ciszę ciemności i już zostawić zostawić tych którzy musieli odejść wybrałem życie sam żeby żyć za dwóch za trzech za tysiące ——————————- ale już wystarczy ——————————- jak wtedy wybieram swoje życie zaczerpnąłem powietrza„NARODZINY/GEBURT/BIRTH“ weiterlesen

Mężczyzna nie grabieżca zdobywca konkwistador nie siadam przy obcych ogniskach aby słuchać opowieści giermków o ich wygranych bitwach o gwałtach i morderstwach na niewinnych Rozpalam własne gdzieś na pustkowiach z daleka od gwaru gdzie tylko gwiazdy i wiatr są moimi świadkami i towarzyszami Nie szukam już niczego nie szukam sławy czy zwycięstwa nie szukam okaleczonej„Mężczyzna (…)/A man (…)“ weiterlesen